Türk Ebru Sanatı, su üzerine özel boyaların dökülerek kağıda aktarılması ile oluşturulan, Türk kültürüne özgü bir resim sanatıdır. Su ve boyanın bir araya geldiği bu sanat formu, doğanın estetiği ve rastlantısallığı ile insan yaratıcılığını birleştirir. Dünya kültür mirası olarak kabul edilmiş olan Ebru, Osmanlı İmparatorluğu döneminden itibaren geliştirilmiş ve Türk kültürü ile özdeşleşmiştir. Anadolu’dan Orta Asya’ya kadar geniş bir coğrafyada izlerini gördüğümüz Ebru sanatı, mistik anlamı, estetik zenginliği ve kültürel bağlamı ile Türkler için önemli bir yer tutar.

TARİHSEL KÖKENLER
Ebru sanatının kesin kökenleri konusunda farklı teoriler bulunsa da, 15. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nda popülerleştiği bilinmektedir. Türkler, Ebru sanatını çok daha önce Orta Asya'da uygulamaya başlamış olabilirler, fakat Osmanlı'da bu sanat, resmi evrakların ve kitap kapaklarının süslenmesi gibi birçok alanda kullanılmıştır.

EBRU’NUN TEKNİKLERİ VE ÇEŞİTLERİ
Ebru yaparken kullanılan malzemeler genellikle doğal kaynaklıdır: bitkisel boyalar, su, özel bir jel solüsyonu ve el yapımı kağıt. Ebru sanatı çeşitli teknik ve stillere sahiptir. Bunlar arasında çiçekli ebru, somaki ebru ve hatip ebru gibi farklı türler bulunur.

MİSTİK VE KÜLTÜREL ANLAMLARI
Ebru sanatı sadece estetik bir zevk değil, aynı zamanda birçok mistik ve kültürel anlam taşır. Her bir renk ve forma farklı sembolik anlamlar yüklenir. Ayrıca Ebru, tek bir anın yakalanması ve bu anın kağıda yansıtılması olarak da kabul edilir.

EBRU: GEÇMİŞTEN GÜNÜMÜZE BİR SANAT
Günümüzde Ebru sanatı hem Türkiye’de hem de dünyada ilgi görmekte ve yaratıcı yorumlarla genç nesiller tarafından da sahiplenilmektedir. Modern sanatla birleşerek farklı form ve yorumlara bürünen Ebru, yine de özündeki kültürel ve dini önemini korumaktadır.